Wierzby
Mało kto wie, że wierzbę w Polsce czczono od wieków jako symbol płodności. Jest nieodłącznym elementem naszego krajobrazu. Jeszcze niedawno występowała w naszym kraju masowo, zwłaszcza nad wodami, obrastała łąki i pastwiska. Drogi polne z wioski do wioski z obu stron były obsadzone wierzbami. Wierzba to symbol polskiej przyrody, a najbardziej związana z pejzażem Mazowsza. Wierzba była też związana z muzyką Chopina, wierszami i pieśniami ludowymi.
W Kościele katolickim wierzba jest symbolem Zmartwychwstania Pańskiego. To dlatego z kwitnących baziami gałązek katolicy przygotowują wielkanocne palmy.
Wierzba oczyszcza ziemię przez odpowiednie nasadzenia przy ekologicznych oczyszczalniach ścieków. Pszczoły wzmacnia, stanowiąc najlepsze lekarstwo przeciw nosemozie i najlepszy bodziec do rozczerwienia matek. Gałęzie wierzbowe służą też jako opał, czyli źródło taniej energii odnawialnej.
W medycynie ludowej stosowana była kora wierzbowa zdejmowana z młodych gałązek oraz liście. Kora taka musiała mieć odpowiednią grubość ok. 2 mm. Następnie po zdjęciu z gałęzi korę suszyło się w pomieszczeniach o dobrej wentylacji w temp. do 40°C. Przez długie wieki kora wierzbowa była używana jako lekarstwo uśmierzające ból oraz obniżające temperaturę ciała. Aplikowanie było bardzo proste, bowiem polegało na żuciu kory przez pacjenta. Podawano ją też w formie sproszkowanej. Obecnie używa się odwaru z kory w leczeniu schorzeń reumatycznych, biegunek, nieżytów jelit oraz przy gorączce. O wartości leczniczej kory wierzbowej decydują zawarte w niej glikozydy salicylowe.
Wierzbę coraz częściej sadzi się po to aby pleść żywe ogrodzenie. Takie ogrodzenie z żywej wierzby jest nie tylko ekologiczne, ale też efektowne.
W roku 1897 chemik Felin Hoffman pracujący dla firmy Bayer wynalazł sposób pozyskiwania kwasu acetylosalicylowego drogą syntezy chemicznej. Środek ten, nazwany został w późniejszym czasie aspiryną i szybko zdobył uznanie podbijając cały świat. Naturalna aspiryna z kory jest bezpieczna i przyswajalna przez organizm. Nie powoduje skutków ubocznych. Jej działanie jest wolniejsze niż tej syntetycznej, ale za to skuteczniejsze.
Wierzba na terenach z nowoczesnym rolnictwem jest coraz rzadziej spotykana. Ginie niestety z naszego krajobrazu wraz z dziką czereśnią, polnymi gruszami itp. Tam, gdzie jest dużo wierzb, już od wczesnej wiosny, pszczoły znoszą nieprawdopodobne ilości pyłku, a także nektaru. Mimo, że zalegają jeszcze w cienistych lasach śniegi i dopiero co topniejąca kra na stawach. Gdy jest dużo pyłku, pszczoły matki czerwią obficie bez względu na to, czy są to nowoczesne krzyżówki, czy nasze tradycyjne krajowe pszczoły. Przy słonecznej wiośnie pszczoły szybko zapełnią po dwie ramki gniazdowe nektarem. Wtedy można je przenieść do w połowie wypełnionej plastrami nadstawki (ul wielkopolski), które też szybko będą zalane nektarem. Gniazdo trzeba uzupełnić suszem, który zostanie natychmiast zaczerwiony. Niestety, wierzb jest coraz mniej, a winą za to nie można obraczać tylko nowoczesne rolnictwo. Z chwilą pojawienia się bazi, te kwitnące gałązki wierzbowe są bezlitośnie obłamywane. Są nawet takie miejsca, gdzie nie zostaje żadna gałązka, nawet te najwyższe są obcięte siekierą. Czasem można podziwiać wierzby na prywatnej posesji, zwłaszcza, że jest wiele odmian. Jeśli ktoś hoduje pszczoły, to tymbardziej powinien sadzić wierzby. Starsze wierzby dostarczają doskonałego paliwa do podkurzaczy. Natomiast spopielone, roztarte i zmielone gałązki wierzbowe można wykorzystywać do posypywania pszczół w walce z warrozą. Coraz większym powodzenie cieszą się niektóre gatunki wierzb, które można wykorzystać na ogrodzenie. Żywe ogrodzenia z wierzby, to nie tylko przyjemność tworzenia, to sama natura i ekologia.
Nie wycinajmy więc wierzb. Pilnujmy, by tych pięknych i cennych drzew nie ubywało z naszego krajobrazu.
